Dalja për një vrap në mbrëmje është më i mirë për ju se sa dalja në mëngjes, thonë dy studime të reja.

Në hulumtime të ndërmara mbi minjtë, shkencëtarët thonë që performanca në ushtrime është diku 50% më e mirë në orët e mbëmjes.

Minjtë që ushtruan gjatë natën kishin nevojë për më pak oksigjen, duke i bërë më efikas. Dhe kishin substanca me nivel të lartë në trup që rritin aktivitetin metabolik të indeve.

Ekipet nga instituti Weizman i shkencës në Rehovot, Izreal dhe Universiteti i Kalifornisë, Irvine, thonë që studimet janë ndër të parat që provojnë qe teoria e kahershem që koha që ushtroni gjatë ditës ka një impakt në produktivitetin e ushtrimeve të juaja.

Të dyja ekipet thonë që ushtrimet ndikohen nga ritmi ynë ditor.

Ritmi ynë ditor është i lidhur me ciklin drite/errësirë, apo se sa orë të ditës dhe natës janë. Këto na lejojnë që të anticipojmë dhe të përgatitemi për ndryshime precize dhe të rregullta të ambientit, procese si gjumi dhe ngrënia e ushqimit.

Për studimin e parë, të botuar në revistën Cell Metabolism, ekipi i ka vënë minj në rutine në kohë të ndryshme të ditës.

Hulumtuesit kanë shikuar në sa minj fizikisht ushtruar me intensitete të ndryshme dhe regjimente.

Ata zbuluan se performanca e stërvitjes për minj ishte rreth 50 përqind më e mirë në orët e mbrëmjes krahasuar me orët e mëngjesit.

Përveç kësaj, gjatë “mbrëmjes së miut”, kërkuesit panë nivele më të larta të një metaboli që quhet ZMP, i njohur për rritjen e aktivitetit metabolik të indeve.

Në fakt, ai ishte implikuar në Tour de France të vitit 2009, dhe besohej se do të përdoreshin nga çiklistët si një përmirësues i performancës.

Ekipi gjithashtu krahasoi rezultatet e tyre në minj me 12 njerëz, dhe gjeti se ata konsumonin më pak energji në mbrëmje, gjë që i bëri ato më efikase, krahasuar me mëngjesin.

Për studimin e dytë, të botuar edhe në Cell Metabolism, ekipi i vendosi minjtë në rutine, por shikonte se si ndryshimet e indeve të brejtësve gjatë stërvitjes. Ata në mënyrë specifike donin të analizonin mënyrën se si sheqeri metabolizohet dhe se si yndyra digjet.

Hulumtuesit gjetën një proteinë të njohur si faktor 1-alfa (HIF-1α) që shkakton hipoksi, e cila luan një rol në mënyrën se si qelizat i përgjigjen niveleve të oksigjenit në gjitarë. Ekipi e pa që ishte aktivizuar nga trupi gjatë stërvitjes në mënyra të ndryshme në kohë të ndryshme të ditës.

Hulumtuesit thonë se minjtë që ushtruan në fazën aktive kishin aktivizuar rrugën e tyre HIF1a, gjë që i ndihmoi ata të ushtronin më mirë, krahasuar me fazën e pushimit.

Megjithatë, të dyja ekipet thonë se gjetjet nuk mund të jenë lehtësisht të përkthyera tek njerëzit, sepse disa njerëz janë njerëz të natës dhe disa janë njerëz të hershëm.